Parasiet.

Ik kan mij herinneren, dat ergens in het diepst van een puberteitscrisis oog in oog kwam te staan met mijn vader die mij in woede verwijtte: "Jij bent de parasiet van het gezin!!" Als ik eraan terugdenk, lach ik mij rond, want dit is nou typisch een uitspraak voor een bioloog...

Nu worstel ik enorm met het ouderschap, ik merk dat het persoontje Hanneke al tijden niet meer bestaat, genadeloos aan de kant gedrukt, in het belang van de kinderen. Het maakt mij in en intriest mijzelf te zien afsterven, een rouwproces..Menig moeder vind het heerlijk zichzelf te verliezen in de opvoeding, of hebben zich er eenvoudig bij neerlgelegd met de opmerking: "Ach, als de kinderen genieten ben ik gelukkig".

Als ik in de spiegel kijk denk ik: Wie ben jij en wat heb je met Hanneke gedaan?

Tommy Wieringa sprak een paar rake woorden in een oud interview over zijn nieuwe boek Ceasarion wat ik in de Libelle las : Ouderschap is opoffering, daar zijn kinderen ook het beste bij gebaat, want zij moeten kunnen parasiteren op de offers die hun ouders gemaakt hebben. Ouders van tegenwoordig zijn te druk bezig met zichzelf en een kind is daar niet bij gebaat.
Opoffering is de enige oplossing.

Caesarion is een geschiedenis over schoonheid en verval, over de knellende band tussen moeder en kind, hun trouw en ontrouw, en ten slotte, wanneer deze dingen zijn verteld, over het belang jezelf ten offer te brengen.
Het boekt eindigt met de woorden: Hij was alleen. Alles begon.

Zo zie ik mij nu, alles is opgeofferd en het is te hopen dat als het eindelijk weer stil is, de kinderen de deur uit zijn, dat er dan nog iets van mij over is om mee te beginnen...

Deeply Dippy Hippie

Jaaah...

Ik kan er een raadplaatje van maken : Wat is dit?

Ik kan ook vragen: Wat klopt er niet aan dit plaatje?

Een hippie is in de volksmond een nogal ombekommerd type. Live and let live, peace and love for all. Hoezo politiek? Ik vind iedereen lief, dat is de hippie. Maar als de hippie nu ff niet happy is, is hij dan geen hippie meer? Of bestaat er niet zoiets als een unhappy hippie? Volgens Google niet, hooguit een verdrietige hippie...Over het begrip hippie is men zowiezo niet uitgepraat. Als je je Woodstock goed kunt herinneren, dan heb je het niet goed beleefd, want Woodstock is voor sommigen een soort onbewuste belevenis, die je je dan bewsut op vreemde manier weer wel moet herinneren..beats me..LOL

Anderen daarentegen vinden zichzelf een hippie omdat zij zich op hun manier hebben geïdentificeerd met de afhakers van de Vietnam-oorlog, of de veteranen...(denk ff Forrest Gump, die groep mensen)Hippie door oorlog( ook een bijzondere manier van denken).

Dan zijn er ook nog de mensen die denken hippie te zijn, omdat ze een moestuin hebben en panelen op hun dak.

En dan is er een heel grote groep die zich hippie noemt, als excuus zich politiek geen mening te hoeven toedichten, of om te rechtvaardigen dat het politieke bestel in hun land wat foutjes heeft gemaakt( dit zijn de ergste hippies), in mijn volksmond genoemd: de amerikanen...

Nou ben ik zowieso niet zo'n schaap, geen volger, niet de behoefte om bij een groep te horen, maar had wel lang het idee, dat om mijzelf het beste te omschrijven (gezien de omgeving graag in hokjes denkt), dat ik in mijn levensovertuiging het dichtst in de buurt van de hippie komt.

Ik heb zojuist de buddytest van MSN uitgevoerd, mijn eerste indruk is dat de test kant nog wal raakt, tot nog toe is iedereen hippie, terwijl ik ik meeste van mijn vrienden behoorlijk ken( anders had ik ze niet in de lijst), geloof mij daar zitten toch echt wat koptsukken tussen die echt niet zo hippie denken. Maar dan kom ik weer terug op de vraag: wat is een hippie dan?

Whatever, ik zocht een plaatje om de omgeving duidelijk te maken wat mijn huidige status is: dark Hippie.
Ik hou van iedereen, maar op het moment ben ik aan het survivallen en trek ik geen drama en andere niet handelbare emoties, take it or leave it, ik bash, ben cynisch tot op het bot, alleen de intimi krijgen de warme deken...

Ik denk dat ik zojuist de dark Hippie als begrip heb ontdekt, want daar heeft Google ook niet van gehoord. Tenzij de dark hippies zich zo rotschamen dat ze daar geen plaatjes van gaan laten zien.

Kortom, ik ben bereikbaar, maar kom in harnas, er komt een moment dat ik jullie weer allemaal ga vertellen dat jullie sterk zijn, inspirerend, dat ik dankbaar ben voor de vriendschap en al die andere roze bloemetje bloemetje opmerkingen, maar voor nu: Het komt goed, ik ben een dark hippie!

Zomaar een dag

Ik begrijp dat het niet voor iedereen in te schatten is hoe het erbij een ander uitziet.
Interpretatie blijft het.
Hoe een gemiddelde dag er hier uitziet. (greep uit gebeurtenissen van de afgelopen week).

Mooi, in de avond bij ieder kind een pakketje kleren voor de dag erna klaargelegd, deze keer met een lange broek en sokken, want zo warm word het de volgende dag niet.
Jongste kind is het snelst beneden( die was al goed wakker om 6 uur) en na signalen van juf naar aanleiding van gymles, word direct het ondergoed gecheckt(dat onbrak er dus aan bij de gymles), en ja hoor, meneer kan weer naar boven, onderbroek moet toch echt aan kind <_<
Dochterlief treedt vervolgens aan aan het onbijt, goed gekleed in een haltertopje en minirokje(dat hadden we niet klaargelegd)...Na een opmerking hierover en wijzend naar de storm buiten, krijg ik een: Jaaa hoooor, dat doe ik echt niet, ik loop voor lul anders....Stampvoetend gaat het naar boven met de opmerking : Als ik te laat kom is het jouw schuld!! *zucht tel tot 10*
Kind 3 zit met de oren dicht aan tafel vanwege de voorgaande discussies) en daarom sjaggie omdat hij geen handen over heeft voor Mario en Luigi, ik steek naar hem de duim op, jongen goed gedaan, hier is je broodje en melk. Volgende discussie: Waarom krijg ik rode worst, ik wilde pindakaas, dit eet ik niet <_<
Andere zoon is inmiddels ook weer beneden incluis ondergoed, maar dusdanig gepikeerd dat hij de boterham helemaal niet eten wil.
Dochter gaat met boterham in de mond naar school...
Op school mag in meteen in gesprek met juf over het feit dat de jongste teveel duimt en de middelste teveel alleen staat op het schoolplein. Juf van dochterlief laat weten dat ik in het vervolg van haar mag horen wat de taken per dag zijn, want mw. liegt hierover en confronteert mij iedere vrijdagmiddag(tussen de middag) met de volledige weektaak die dan in 50 minuten nog even gedaan moet worden. wat krap word, want ik moet haar ook nog uitleggen dat het niet juist is zoals de jongen uit haar klas de verkering uitmaakte door het sturen van een vriend met de mededeling...(kalverliefde maar van levensbelang voor haar).

Zo blij als ik eenmaal na negenen weer thuis ben en eindelijk zelf aan ontbijten toekom, als ik ontdek dat dochterlief de pauzehap is vergeten, dus ik kan weer terug. Koud 2 happen brood naar binnen eenmaal weer thuis, gaat de telefoon: Mam..mijn gymspullen...ik mag ze van juf niet gaan halen..Grrr!!

Ik wilde de ramen gaan lappen, maar het zweet staat mij al op de rug op 9.15u...
Fijn een dag cursus voor mijzelf, wij zijn als verpleegafdeling leerafdeling geworden, dus mag ik op training, competentie halen net gezegd. leuk, ook fijne tip over duimzuigen mee naar huis.
Eenmaal thuisgekomen ga ik automatisch de koppen tellen. Waar is Stefan? Dat weet ik niet is het antwoord, maar hij komt zo af en toe wel aanwaaien..Grrr,,hmpf!! Zijn fiets is ook weg hoor, merk ik nog op, "Oh" is het antwoord.. Dan moet ik dus gaan zoeken, want de man op de Playstation kan nu echt niet bij zijn autorace vandaan...
Hij word gevonden, waar precies is te ingewikkeld om uit te leggen, maar een gevaarlijk oversteekpunt is hij in ider geval voorbij geweest..
Excuus van ex: Als hij af en toe wel ff komt binnen waaien ga ik niet zoeken..Mijn advies: iedere 10 minuten ff checken waar hij uithangt. Ja hoor, is het antwoord, alsof jij dat altijd doet..Ehmm, ja dat doe ik dus ja...altijd!
Ineens is daar dochterlief die vraagt hoe mijn dag was, dat is lief!
Met het zweet nog op de rug van fietstocht en ex die afzwaait naar boven, is het mij duidelijk dat niemand anders dan ik weer kan opdraaien voor een fatsoenlijke maaltijd en daar gaan we weer.
Duimende zoon laat mij weten dat hij mij erg lief vind gevolgd door hoestbui waarbij de bronchitis weer goed te horen is <_<

Ik heb de kleine details weggelaten, maar geloof mij, als ik vanaaf zelfgenoegzaam een heel puntje Port Salut in mijn eentje wegvreet, haal het dan niet in je hoofd mij te vertellen dat dat eigenlijk niet goed is...HMPF!