Ken het nog gekker?

Zomaar wat gebeurtenissen hier.

Mijn gevoelige Kreeft-kinderen...bijvoorbeeld.
De intocht van Sinterklaas.
"Mama, daar wil ik niet heen hoor, het hoeft toch niet hè?"
"Waarom schreeuwen al die kinderen zo, is zo'n lawaai.."

Afijn, ze houden er niet zo van.
Zoonlief van 8, die al jaren zo dapper er voor vecht zijn bed droog te houden, houdt het niet droog. Te gevoelig voor alle drukte.
Mijn lieve kleine moppie van 7 is ziek, maar gaat toch maar naar school, in tranen, anders heeft hij huiswerk als hij dingen overslaat.
Dochter van 13, die gisteren besloot weg te gaan, omdat ze niet op vrijdagavond naar de kroeg mag, heeft zich bedacht, teveel geregel, ik moest helpen pakken, omdat ze meer dan de helft vergat...(ADHD)

Bewoonster op het werk heeft haar zinnen gezet op jonge 64-jarige nieuwe bewoner..handtastelijke toestanden, man is getrouwd.
Het hele gebeuren zet de afdeling op zijn kop.
Zij is op dreef, heleboel heibel, pubergedrag, ongewenste intimiteiten.respectloos gedrag, familietoestanden..ga zo maar door..
De nieuwe man, opgehitst, nogal wat behoeftes, valt dames-personeel lastig..

Het houdt wat hier!!

In zulke tijden mis ik, volwassen, redelijk bij het verstand zijnde aanspraak als ik naar 072 wederkeer..

*doet verhaal met open einde schrijven*

Ik weet niet precies meer wanneer ik erachter kwam dat hij de Duivel was. Ik wil niet zeggen dat het allemaal ineens gebeurde, want dat is absoluut niet zo.. Maar het gevoel was al daar op het moment dat ik hem voor het eerst ontmoette. Het was subtiel en vaag in het begin, een soort afstandelijke ongemakkelijkheid. Ik had het gevoel dat, ónder wie hij claimde te zijn, ook nog iemand anders zat...Veel later, kwam ik tot het inzicht dat er meerdere 'aanwezig' leken te zijn..

Ik moet even meegeven dat ik niet religieus ben. Alvorens hem te ontmoeten, had ik mij er in gedachten van verzekerd dat er na de dood niet is. Omdat ik gereformeerd opgevoed ben, had ik alleen de verbeelding van hemel en hel om het mee te doen, maar dat hielp mij alleen maar om hem een soort label om te hangen.. Of hij daadwerkelijk de Duivel was in bijbelse zin..mist het punt hier..


Hij was, natuurlijk, een bijzonder intrigerende verschijning. Natuurlijk, omdat anders het verhaal nergens op zou slaan. Intrigerend, een klassieke romaanse verschijning. Had hij toen geleefd, ben ik zeker van, zou hij gezocht worden door artiesten en zijn dagen spenderen als anatomisch correct model, in stoffige studios rond Rome, zijn verbeeltenis gebruikt bij het vormgeven van de goden...

Ik ontmoette hem in een koffieshop, op een hoek, tegenover een begraafplaats. Het was vroeg in de middag, en ik zat buiten aan een tafeltje, staarde naar de overkant, naar de graven en de beelden. Ik was altijd gefascineerd geweest door de marmeren engelen, die waakten over de graven van de doden. Er is er een in het bijzonder die ik graag bekijk, en vanaf mijn tafeltje kon ik hem nét zien, zijn hoofd gebogen in verdriet, kijkende naar de onderwereld. Ik sloot mijn ogen voor een moment en luisterde. voor wat voor reden dan ook, de wind in de populieren horen, misschien vogels. het is een soort rustgevend geluid, de wind in de bomen... Er was echter geen wind, alleen stilte, dat verontrustte me lichtelijk.

Naast mij een stem zei, "Het is erg mooi, is het niet?"

"Ja, dat bedacht ik mij net," zei ik, terwijl ik mijn ogen opende..

"Sorry, ik wilde je niet storen," zei hij snel, haast onverstaanbaar.

"Oh nee, ik zat te dagdromen. Het is zondag. Ik ben erg stoorbaar op dit moment," zei ik glimlachend en nam hem in mij op. Hij was onopvallend gekleed, toch nadrukkelijk aanwezig. Het raadselde mij waarom..Ik kon merken dat hij niet veel tijd verdeed met zorgen maken hoe hij eruit zag, wat ik juist wel leuk vond.

Hij was even stil en zei toen, "Wist jij dat daar 3 zussen begraven liggen, die beschuldigd waren van hekserij? Dat was vlak ná de spaanse toestanden. Niets is écht ooit bewezen, echter. Ze liggen niet bij de anderen. De familie was gedwongen hen helemaal achterin de begraafplaats te begraven. Er is een grote, geknotte wilg die over hun graf groeit. "

Ik luisterde naar zijn gepraat, en het voelde alsof hij aan het rectiteren was. Ik vroeg me af of hij dit verhaal wel meer gebruikte om de interesse van een vrouw op te wekken.. Toen dacht ik; een man als hij, eenzaam en onbereikbaar in zijn zijn, misschien was dat zijn dilemma ook.. Het kon mij niet meer schelen of hij herhalend aan het verhalen was..

"Natuurlijk móet ik het nu zien," zei ik zonder enige onderbreking.

"Wil je dat ik je het laat zien, of..wanneer je tijd hebt?" vroeg hij.

"Graag..en het is een perfecte dag voor een wandeling."

"Ik ben Ties" zei hij, stak zijn hand uit.

"Leuk je te ontmoeten Ties, ik ben Nadia."

"Ik mag Nadia's," zei hij. "Nadia's zijn meestal aardig."

Ik glimlachtte. "Zullen we maar gewoon gaan?"

Hij knikte. Ik volgde hem door een kleine verwrongen ijzeren hekje, dat leidde naar de stoep. We staken de straat over, onder de bomen door wandelend, en we liepen onderlangs een stenen poortje de begraafplaats op. Het was al wat later geworden in de middag, maar nog net een paar uurtjes voldoende zonlicht. de beelden maakten grote schaduwen over de graven. We liepen naast elkaar over het gravelpad, dat zich langs de graven baande, lezende de namen, data, commentaar gevend op opmerkelijke dingen die we lazen en zagen.

"Zo, wat doe jij eigenlijk in het dagelijks leven," vroeg hij, toen we klaar waren met graven begluren.

"Ik ehmm..schrijf een beetje, nix gepubliceerd ofzo hoor.."

"Ik denk dat jij goed schrijft," merkte hij droog op.

"Waarom denk je dat?"

"Omdat je daar de goeie soort nieuwsgierigheid voor hebt."

Naar hem luisterend, kreeg ik het idee dat ik met iemand sprak die ouder leek, dan hij zich voordeed..

"Daar zijn de zussen," zei hij wijzend naar een enorme wilg, die opviel tussen de andere kaarsrechte bebossing.. "De jongst was Lies. Ze zeiden dat Lies niet graag begraven werd bij haar andere 2 zussen, die echte heksen waren. Zij speelde alleen maar wat met de zwarte kunsten.."

"Dat zijn juist het meeste verraderlijke types. Zij zou vast als laatste lachen.." zei ik grappend.

Ties lachtte instemmend en vervolgde zijn verhaal, "Zo..dus Liesje zwerft hier nu eenzaam rond, zoekende naar iemand die haar opgraaft..."

Ik lachtte terug. "Wat was de naam van de familie?"

"Oudenaar"

"Lies Oudenaar" zei ik hardop. "Het heeft een beetje een duistere klank, alsof het in een griezelig rijmpje past."

Het gravelpad hield op en nu liepen we over een drassig groen veldje, niet onderhouden, vol onkruid, we liepen weg van de nadere graven en richting de grote treurende wilg dichterbijkomend.

"Je hebt mij nog niet verteld wat jij doet.."

"Ik struin door de stad, leg het aan met vreemde vrouwen, neem ze mee uit naar de befgraafplaats "..hij glimlachtte, zonder mij aan te kijken..

Ik mocht zijn vage antwoord wel, ik besloot niet verder te vragen...

De graven van de heksen lagen keurig naast elkaar op een rijtje..overgroeid met mos. Over de de stenen en over de stam van de antiek-lijkende wilg. De boom leek zijn gasten te hebben opgenomen. Wortelen zo verstengelend, zodat je niet meer kon zeggen waar de een begon en de ander eindigde.. Ik stelde me voor dat de wortlelen van de boom, dwars door hun kisten waren gebarsten, krakend, wroetend door hun resten. Mijn lichte gevoeligheid voor claustrofobie deed mij heel even kippevel geven..

Ties wees naar het graf rechts.. "Dit is Nora, de oudste" zei hij.

"Op wiens graf zit ik? " vroeg ik, terwijl ik ging zitten op het middelste graf.

"Dat is Claire, en daarnaast ligt Lies.

Ties keek me een poosje aan, voordat hij weer wat zei. Hij zat op Nora's graf, het lange gras waaide om hem heen.. de wind blies zijn haar in zijn gezicht, hij liet het gaan, het hinderde hem niet.

"Nora spotte met god van kinds af aan. Het was haar manier hem te treiteren voor alles wat hij had toegelaten in de wereld. Ze liet de jongens doen wat zij wilden met haar, terwijl ze door het plafond staarde, zich voorstellend dat God op haar neerkeek, hem aankijkend. Soms verbeelde ze zich, dat God ervan genoot. Jongens zijn erg gemeen als zij iets vinden wat ze kunnen uitbuiten. Voor lange tijd lieten ze haar niet met rust. Ze waande zichzelf niet meer waard te zijn dan de wurmen en zwarte grond. Elke man was Onan voor haar, en ze genoot ervan hen te helpen bij hun corruptie.."

Ties ging achterover liggen op Nora's graf.. starende naar een langzaam donker wordende lucht.. Ik rekte me uit op Claire's graf, in een splitsecond dacht ik aan het door wortels, gekraakte verstrengelde verstikte lijk, onder de grond liggend. We lagen naast elkaar naar boven te kijken. Ik voelde Ties zijn hand naar mij uitsteken. Ik nam zijn hand en hield die vast, terwijl we de eerste sterretjes aan de hemel zagen verschijnen in de donkerte. Ties' hand was zacht en rank, maar erg koud in de aanraking.

"Laten we doen alsof we dood zijn" zei ik.

Het was prettig zijn hand vast te houden. Kijkend door de takken van de wilg, de witte stipjes licht zien dempen, plaatsmakend voor een hemel met sterren. Het deed me voortellen dat dood hier liggen, met de sterretjes zo doorkomend elke avond, schijnend op mijn graf.. Ik voelde mijn hand de zijne verwarmen, zijn hand in de mijne vouwend, perfect passend. Ik rolde op mijn zij, hij deed hetzelfde, zo lagen we daar, dicht bij elkaar, liggend tussen het hoge gras en onkruid.

Het was donker geworden, de begraafplaats was leeg, de hekken werden gesloten.. hij kuste mij eventjes op de wang, lachtte licht en zei: Leuk kennis te maken.."

Ik ben

Ik ben wie ik ben,
en niet wat een ander graag in mij ziet.
Wat men ook over mij denkt.
het doe mij geen verdriet.
Je mag over mij praten.
dat kunnen sommigen toch niet laten.
ik ben zo ik ben,
En zo men mij ook ziet,
Je kunt mij niet kwetsen.
ik zie het niet,
ik hoor het niet.
denk maar verder, ik ben net een vergiet ;)

Zo grappig...

Onderweg naar verjaardag van mijn zus.
Ik was vergeten een kadootje te halen.
Kijkt mijn moeder mij aan(met soort van enorme wanhopige blik): "Hoe kun je dat nou toch vergeten?"
Ik kijk haar aan(met soort van enorm verbaasd gezicht): "Hoe kun je nou toch denken dat ik zoiets nou NIET zou vergeten?? Je kent me toch?"

Als ik dingen vergeet, doet de term 'prioriteiten' er echt niet toe..duh!

Het vlindert door.

Maandenlang last gehad van stormen in het hoofd.
Heb echt moeten leren om stilte te maken. Stilte om tot rust te komen.
Het is mij gelukt.
In die rust vond ik mezelf weer.
Ik kon weer positief alles aan wat op mij afkwam, in samenwerking met zowel het hart als de rede(mijn verstand).
Ik dacht dat ik heel sterk was en weerbaar.
Ik had toch in dat piepkleine kringetje precies de goede mensen om mij heen gekozen.
Die mensen die af en toe schouderklopje of duimpje doen.
Mensen die mij af en toe vertellen "vergeet je nie iets?", of "weet je dat zeker?"
Mensen die gewoon 'respect' doen als je iets deelt.
Mensen die gewoon zwijgen, omdat ze weten dat niet iedere actie reactie behoeft.
Ik dacht met hen mee, zij met mij, het was een prettig, goed plekje.

En dan komt er een moment, waar je geen invloed op hebt, iets wat zich in je lijf omhoogkotst, geen stoppen aan, iets wat je jaren niet meer gekend/gevoeld hebt.
Bah! Ik dacht dat ik dat wel aankon, maar helaas niet...(vraag me niet naar de deatils)
In een flits kijk ik terug op mijn overlevingsfase en grijp dat wat makkelijk voor de hand ligt:

Ongelovelijk hard op een lopen zetten, muren omhoog(nog nooit zo hoog geweest), totale paniek.

Ja, heel fijn om te weten dat ik nog zulke gevoelens heb, die me de strot af kunnen knijpen, maar het doet wel de realtiteit ernstig vervormen enzo..

Een paar mensjes die ik zo zorgvuldig toeliet, die heb ik zonder pardon aan de kant gezet.
Hierbij mijn oprechte excuses aan een ieder die het gevoel heeft gekregen door mij mijlenver in een greppel te zijn gesmeten... Het spijt mij, ik was in paniek.

Het is nu een maand later, ik lach en leef, ik ga gewoon verder met de positiviteit die ik had opgebouwd. Ik wil er graag voor anderen weer zijn, ik heb dat gemist.
Het kringetje wat al zo klein was, is nu alleen nog een klein stukje kleiner geworden.
Ik las laatst dat als je iets mist, ben je eigenlijk op zoek naar een stukje van jezelf wat je kwijt bent. En dat klopt, diegenen die in greppel lagen, waren een stukje van mij.

Iedereen heeft zijn/haar eigen oorlog te bevechten, dus wees lief, dat weet ik als geen ander.
En als je dan toch bezig bent, wees dan ook lief voor jezelf..
En als je je goed voelt, wees dan niet bang om af en toe een relletje te schoppen, een avontuur aan te gaan, dat voelt goed namelijk.
En als je je NIET goed voelt, wees dan ook niet bang om af en toe een relletje te schoppen, een avontuur aan te gaan, dat kan namelijk zo lekker opluchten.
Maar hol niet weg!
Met je juiste kringetje om je heen wat je snap en steunt, kom je een heel eind!
Niemand met een hart in het lijf kan alles alleen,
dat is gewoon helemaal niet nodig!

Zo, nu begint mijn heerlijke vrije weekend!

Bah!

4 late diensten gedraaid, slapen op de overloop op zolder doet nie veel goeds voor de nachtrust. Dus wil ik overdag wat kunnen rusten.
Maar ik zit opgescheept met een schilder, die helemaal niet had moeten komen (4 kozijnen zijn verrot, maar repareren ho maar), maar aangezien ex stommer is dan het achter-end van een varken, kan ik dat figuur opvangen (wat zeg je..schilder?? En ik moet daar voor thuisblijven??..lambal)
Zal wel een vriend van hem zijn, deze staat om de haverklap binnen omdat hij iets moet of wil..(kan ook nix zelf).
Getverderrie, ik hoor net wat voor kleur het word( het was donkergroen), het word leverkleur!! Ben ik blij dat wij hier weggaan, bah bah bah!
Kers op de taart is de Senseo die dienst weigert..GRMBL!!! ARGH!!!

Toen=Nu

Ik kan er een lang verhaal van maken, maar dat heeft totaal geen inpact.

Toen je nog bij je volle verstand was, had je het vermogen, dat weg te drukken, wat je niet meer wilde "weten", of datgene wat je zo intens raakte in het leven, maar met niemand deelde.
Die kut-Alzheimer, of wat voor naam je ziektebeeld tegenwoordig heeft, maakt, dat dat wat je zelf wegdrukte nu ongeremd naarboven komt.
En ik sta daar dan met mijn goede gedrag, maar ik sta er.
Ik "mag" horen over de bombardementen en de fabeltastische eerste dansavonden, je geloof... en hoe dat tussen jou en je lief stond.
Ik mag ernaar luisteren. Hoe je 9 kinderen grootbracht, in een huis waarvan we nu zeggen dat deze geschikt is voor hooguit 3 mensen.

En ik mag, kan niet anders dan, concluderen, dat wat jij leefde in een andere tijd was, maar wat is er veranderd?
Ik mag dan af en toe tenonder gaan aan de hoge werkdruk, die zich vooral spiegisch uit.

Dit is waar ik het voor doe, ik blijf er nog even bij.
Want zonder dat jij als dementerende dat in de gaten hebt, draag je iets uit.

En jij die dit leest, jij dementeert nog niet, deel in vredesnaam wat je voelt en denkt en hebt ervaren in dit bewuste leven, maak niets onverwerkt...

Alfred

Dit jeugdsentiment zit zo ongelovelijk diep, dat ik er niet naar kan luisteren zonder te huilen ( -trut-).
Ik zie een meisje met een rode wollen maillot( met leren lapjes op de knietjes) in bruine donald-duckschoentjes, die zit te piepen op een kruk, de kruk piept, meisje niet. Zo'n houten kruk met houten schroef om hem omhoog te doen en omlaag, ik draai en produceer intens piep-geluid.
Zondagmiddag, ik maak die herrie omdat ik mij verveel.
Mijn moeder kijkt mijn vader aan en zegt: "Her, doe haar maar even onder de koptelefoon." Ik werd wel vaker "gedaan".
En als dit verhaal van Herman aangezet werd, dan verdween ik er helemaal in.
Iedereen kon op zijn kop gaan staan, het huis in brand steken, maar ik was bij Alfred en Herman.

Laten we niemand onder stoelen of banken steken.

Dit wordt een blog die regelmatig een update krijgt.
Dit wordt namelijk een verzameling van mijn eigen blunders.
Ik ga ze delen.
Het zijn gewoon dagelijkse dingen, uitspraken, gebeurtenissen van een Über-chaoot.
Klunzigheid is my middlename, er wordt niet genoeg gelachen en leedvermaak is vaak het leukste vermaak.
Er word niet de draak gestoken met een ander, er wordt niemand anders onderuit gehaald dan ik zelf.

- Het doucheputje was verstopt(alweer) en moest schoon. Ik had bedacht dat het wel leuk zo zijn om hem weer schoon te maken met de tandenborstel van ex-lief. Doe dit NOOIT zonder contactlenzen of bril, je zou zomaar de verkeerde borstel kunnen pakken. In dit geval, de mijne...

- Sigarettenautomaat: Doe het niet als je niet goed kan omgaan met cijfertjes. Simpel hoofdrekenen is voor een chaoot gewoon niet mogelijk. Het kostte mij 20 minuten en 3 muntjes voor het apparaat, daarna mocht de snackbarhouder het zelf doen. En ik zit nu het verkeerde merk te roken.

- Ik moet er nog steeds aan wennen, dat de gemeente niet aansprakelijk te stellen is voor mijn gestruikel.

- Op zondagavond tot het inzicht komen, dat je geen idee hebt wat je werkrooster is voor de komenden maanden en het een gelukswonder is dat je nog niet gebeld bent (alweer)met de boodschap: "Ehmm..Han...*zucht*, je bent er niet.."

- Op dinsdagmiddag vol vrolijkheid de werkplek opwandelen en dan te horen krijgen: "Ehm..Han? Wat doe je hier, je hoeft niet te werken"

- Eerst goed uitgelaten "KUT" roepen als het stoplicht op rood gaat. Vervolgens in een dagdroom verdwijnen en gelazer krijgen, omdat je niet doorrijdt bij groen.

- Voor datzelfde stoplicht staan, doen alsof je heel cool bent en nergens last van hebt, in de modus "I'm a supergirl", swingen op je Ipod muziek, dan komt er een windvlaag en lig je met je bakkus in je fietsmand gewoon zijlings op staat, hoe cool is dat?

Vrouwenkwaaltjes, wie durft te lezen?

Voor zover ik mijn zaakjes op orde kan hebben, heb ik alles op een rij.
In balans noem je dat.
Ik als mensje, met lijf enzo, reageer nogal intens op de natuur om mij heen. I voel het als het weer verandert, maar ook als de seizoenen veranderen.
Lekker is dat ,vooral als de herfst en de winter eraan komen, heb alleen een bloedehekel aan zomers.
Andere bijkomstigheid is, dat ik als vrouw zo vruchtbaar als de pest ben, bijna geen anti-conceptiemiddel bleek in het verleden veilig genoeg. Alleen geheelonthouding.
Da's niet fijn. Tengevolge daarvan ben ik iets gaan gebruiken wat Mirena heet, een spiraaltje, in de vorm van een scheepsanker in je lijf.
Dosering rommel die erin zit, zou minder moeten zijn dan in een 'normale' pil, maar ieder stofje voer ik door mijn lijf reizen, zo gevoelig ben ik nu eenmaal.

Al jaren eigenlijk zit me dat rotding niet lekker. Ik voel de werkzame stofjes, de hormomen, mijn stemming verandert, mijn lijf verandert, ik verander.
Bij extreme weerswisselingen duik ik er gewoonlijk in met gevoel, heerlijk. Nu niet, ik voel dat de werkzame stoffen zijn invloed op mijn stemmingen hebben.
Qua natuur, ik menstrueer al 7 jaar niet meer door die rommel, mijn lijf voelt nagenoeg nix meer wat met vrouwzijn te maken heeft.
Ik ben dat zo gruwelijk zat!

Dus vandaag heb ik de wandeling naar de huisarts gemaakt, die is gedeeltelijk homeopathisch practiserend, die was eht er al jaren niet mee eens dat ik het gebruikte, die heeft hem er met veel plezier uit gehaald, joepie!! :D

Binnenkort ben ik de eerste vrouw die jubelend van vreugde bloedert, omdat ze haar eigen lijf weer voelt..lol
Daarna moeten we wel weer wat anders natuurlijk, richting hospitaal en 'ingreepje', maar dat heeff tenminste nix te maken met chemicaliën in mijn lijf die er niet horen, alles beter dan dat!!

Gedachte

Vandaag heb ik zomaar zin om op een sleetje van een heuvel af te roetsjen en een sneeuwballengevecht aan te gaan..

Vooruitblik

Zoals de intimi weten, die heel soms ook wel eens een blog van mij lezen(kuch), ben ik sinds augustus 2008 actief op zoek naar een woning voor de kids en mijzelf. In de tussentijd doen wij ons best het leuk te hebben waar wij nu zitten, dat is in het huis met mijn ex, hun vader.
Voor de kids is het simpel, zij wonen immers gewoon nog thuis, zo zien zij dat. Ik had al snel afscheid genomen, van het huis dat "thuis" heette.
Dus eigenlijk ben ik voor mijn gevoel al 2 jaar thuisloos.
Het is een zeer ongewone situatie, zeker niet natuurlijk, dat gaat echt niet vanzelf.
Er is heel veel energie voor nodig om het voor iedereen zo prettig mogelijk te maken.
Ik ben eigenwijs, maar niet zo erg, om af en toe als ik het niet snap, een ander erbij te halen voor tips en ondersteuning, dat moest ik leren, hulp vragen is niet mijn sterkste kant.
Ondanks hulp, en het luchten en delen met vrienden, blijft het een task waar je helemaal alleen voorstaat, dat moet ook, want niemand kan in jouw hoofd kijken, hoe het is, wat je voelt en wat je beslissingen zijn. Ik heb gelukkig wel mensen die met me meekijken.
Belangrijke issues: Welvaren van kids, daarna komt welvaren van mijzelf.
In den beginne haalde ik mijn info vanbuitenaf, dat was eeven ok, tot ik ontdekte dat alleen mijn eigen manier het beste past in de zin van overleven..
Bekijk het zo, je moet leven met iemand, bij wie je absoluut niet meer wilt zijn, onnatuurlijk dus.
De financiele crisis heeft de sociale huurwoningen sector doen stilstaan in de grote steden( dus ook Alkmaar).
In mijn situatie(hoeveel ik mij er ook tegen verzet heb), ben ik afhankelijk van wachttijden, een systeem.
Ik heb een bloedhekel aan maatschappelijke druk, daar waar kan trek ik mijn eigen plan. Wat woningen betreft, gaat die vlieger niet op, ik zit in een systeem.

Ik ga hier niet vertellen door wat voor soort dalen ik allemaal heengegaan ben, ik ben eruit gekomen, dat is wat nu telt. En nooit zal ik weer zo diep dalen.

Ik heb iets gevonden, om mijn wachten te verzachten.
Ik ben in mijn hoofd, mijn toekomstige woning aan het inrichten.
Doordat ik dat ben gaan doen, word ik zomaar(had ik niet verwacht), bevangen door een vooruitziende blik. Eentje die mij positief doet stemmen.
Ik heb een kastje gekregen, een oude boekenkast, die staat(omdat dat gewoon beter voelt), in opslag, op een vliering bij mijn ouders thuis.
Die kast ben ik gaan vullen...dingen die voor mij belangrijk zijn, ben ik aan het verplaatsen alvast.
Dat doet mij goed.
Ik ben mij heel bewust van de processen in mijn leven.
Ooit had ik hele nare stormen in mijn hoofd, die heb ik niet meer.
Ik negeer opmerkingen van mensen, die mij met mijn neus op de negativiteit willen drukken, ik heb daar nix aan.

Ik kijk vooruit, dat blijf ik doen!!

Hanneke doet zingen.

Zomaar voor de lol, via de Hyves met Szandor in een projectje gerold.
Ik ben erg onder de indruk van Beth Gibbons, de zangeres van Portishead.
Szandor was iets aan het knutselen, kreeg de zang niet voor elkaar, voor ik het wist, had ik zelf wat gezongen.
In mijn mobieltje gezongen, wel te verstaan. Voor ik het wist was het al gekopieerd en in de muziek geplakt die Szandor gecomponeerd had..
Toen werd het best wel ingewikkeld, tempo klopte niet helemaal. Eenmaal de rest erbij gezongen, was dat een andere toon dan het voorgaande.
En toen ging ik alweer op vakantie.
Na 2 weken bloed, zweet en tranen van Szandor's kant, animatie geknutsel, wel, niet, uiteindelijk is het klaar verklaard en staat het nu voor het grote publiek op YouTube.
Ik heb wel lef gehad besef ik mij..zomaar en public zingen..
Ik heb wel de smaak te pakken. Er zijn meer liedjes die wel leuk zijn om te zingen.
Het is tijd dat ik zelf een microfoon koop en met behulp van de pc wat opneem, ik wen eraan mezelf te horen.
Als ik de mensen moet geloven die tot nog toe geluisterd hebben, kan mijn stem er best mee door..ik kan Wandering Star niet teveel luisteren, want dan erger ik mij steeds meer aan mijn foutjes, maar het is het eerste maaksel en daar ben ik apetrots op! :D

Beesies

Het is leuk spelen met de Panasonic Lumix DMC TZ8
In volgorde van voorkomen, een dood snuitkevertje en een daas die een andere vlieg opeet.

Alles is Afrika?

Het is toch wonderlijk.
Ik doe zo mijn best om niet geconfronteerd te worden met het WK-gebeuren in Afrika.
Dus als we dan eens de tv aan hebben, willen we wel wat zien met INHOUD, dus geen geblaat over balletjes enzo.
Het aangezicht van (vooral) Hugo Borst is helemaal niet vervelend, en zo ook niet het aangezicht van Youri Mulder, maar praat dan eens over iets wat levensinhoud heeft.
Weet je wat, we gaan een keer naar Adriaan van Dis kijken, de elitaire schrijver, die probeert openminded te zijn..waar gaat het over?? De Zulu's!! Welja, het wel en wee van Zuid-Afriké..
Oh, Rosenmüller dan..ok die kletst ook over Afrika.

Vreemd toch eigenlijk dat niemand ineens meer met een woord rept over de gevolgen van de financiele injectie die gemoeid was met het tot stand brengen van dit WK. Vreemde zin, I know, ik denk dat men wel weet wat ik bedoel..Nee, ik mag niet negatief doen, iedereen verdient aan een WK in Zuid-Afrika toch?

Jammer toch, ik had toch graag wat meer kritiek gezien in programmering, zeker bij de publieke omproepen..

Over die ene film.

Er was weer eens alleen maar WK-toestand op de buis.
Op 1 zender draaide men de film "Ik omhels je met duizend armen".
Het boek lag hier al lang in het stof op de kast, gewoon veuls te dik, en dan begin ik er dus niet aan.
Die ene film over die jongen die het ziekbed van zijn moeder volgt, afgespeeld in flashbacks(zeer vermoeiend dat heen en weer geswitch). Gemaakt door die ene man met die lange naam, die tijdens het schieten van de film overleed. Van de Sande-Bakhuizen of zoiets.

Maargoed, het verhaal.
Ik had Kluun al gelezen en gezien, het zou mij benieuwen..
Moeders speelt de rol van zieke heel goed, zou haast denken dat ze echt ziek was, ik kan daar uren naar kijken, een goed ziekbed met alle emo- spiegische toestanden eromheen. Beetje medisch meedenken kom ik dan niet van los.

Samarinde het modellen-vriendinnetje van Gip(leuke vernoeming naar de de schrijver van het boek) is een mijns inziens zeer leeg rolletje van Carice. Op bepaalde momenten echt zo irritant dat ik Gip toeroep: "Dumpen die hap!!"

Het hele Malta-gebeuren slaat eigenlijk nergens op, afgezien de sores in Gip's hoofd, kan ik mij überhaupt niet voorstellen dat er iets leuk is aan zo'n vakantie, maar dat is mijn mening. De zogenaamde vrienden zijn de op dat moment w.s. beschikbare kandidaten op de acteurslijst. Onbekende gezichten had bij mij wellicht meer indruk gemaakt. Hoog gehalte "Costa" die hele vakantie.

Moeders gaat dood, jammer, was een mooi karakter in de film, zo ook de zus van Gip, die mijns inziens een veel te kleine rol heeft in het hele verhaal.

Vreemde wending is dat Gip van het modelletje schijnt te houden en een leven met haar verkiest, het einde is onbeschrijvelijk slecht..en niet realistisch ook.

Lees de verhalen van Kluun en je leest een man die achter elkaar in een diep gat dondert, er bijna uit is en dan nog een keer dieper zakt, om vervolgens met wat over is het beste van te maken, kijk, dat is de realiteit!

Nee, ik heb niet veel goeds over de film, grote teleurstelling, oppervlakkig ding die film.

Ik met dochterlief naar Muse

Als de stemming goed is, gaat deze hier helemaal los, ligt er wel ook wat aan hoe dochterlief dat trekt.
Heb genoeg om te omarmen en los te laten dit concert, dit leven...Een zaak van het hart zegmaar.
19 juni gaat het gebeuren in het Goffertpark in Nijmegen.

MUSE!!!!!

Fröbel Fun: Planeetjes

Soms loop je ergens tegenaan en dan denk je: "Goh, leuk, even wat over schrijven, delen met anderen, ik heb wat nieuws ontdekt."
Op het net gaat alles dermate razendsnel aan je voorbij, dat voor jet woord HYPE kunt typen, dient de volgende fascinatie zich alweer aan.
Hier zo'n voorbeeld. Voor mij compleet nieuw, 2 jaar geleden grote hype op Flickr( doet ik niet aan bij de weg, genoeg accounts die ik niet gebruik). Planeetjse maken.
Ik ga hier dus heel leuk en enthousiast over doen en jullie die dat lezen, gaan zeggen: "Oja, da's alweer een tijdje terug...hoe werkte dat ook alweer?" :P
Zo'n sukkeltje ben ik, ik loop achter de nieuwe dingen aan, als anderen er allang klaar mee zijn..
Is het toch iets nieuws voor je, probeer eens uit, have fun.

Nou, hier is de tut

Wat is dit verschrikkelijk leuk speelgoed zeg!!

Voor mijzelf

So nice to see your face again
Tell me how long has it been
Since you've been here
(Since you've been here)
You look so different than before
You're still the person I adore
Frozen with fear
All out of love but I take it from the past
All out of words cause I'm sure it'll never last

I've been saving these last words for one last miracle
But now I'm not sure
I can't save you if you don't let me
You just get me like I've never been gotten before

Maybe it's a bitter wind
That chilled from the pacific rim
That brought you this way
(Brought you my way)
Do not make me think of him
The way he touched your fragile skin
That haunts me every day
I'm out of love but I can't forget the past
I'm out of words but I'm sure it'll never last

I've been saving these last words for one last miracle
But now I'm not sure
I can't save you if you don't let me
You just get me like I've never been gotten before
Like I've never been gotten before

Ja, dat is de zanger van Maroon5 die je hoort in een nummer geschreven door Slash(voormalig gitarist van Wapens en Rozen).

Ooit in een dip, er mooi uitgekomen, al mag ik het zelf zeggen.
Jezem, nou heb ik dus een paar dagen voor mezelf zonder kids, en dan kan ik gewoon lekker doen waar ik zin in heb.
Blij ben ik, met ik, ik die is zonder kids, die ooit verzopen was door maatschappelijke druk.
Ik ben helemaal gek met mezelf, dat ik een mooi persoontje ben en daar zomaar van geniet ook, hihi, leuk is dat!
Dit nummer draag ik dan ook op aan mijzelf.
Nu nog een huisje, met oranje en groene muren in slaapkamers en overal enzo en vreemde kunst van de Kunstuitleen aan de muur, volgepropt met meubels die ik op dat moment in de 2de hands voor weinig mee kan nemen, ik heb er zin an! :D

@ Hanneke: You just get me like I've never been gotten before

Wish u were here met regenboogje Ron Veenstra!

Vreemde fluisteringen..
gevangen onder mijn kussen.
laten mij niet slapen
jouw herinneringen

En ik weet dat jij in de kamer bent
weet zeker dat ik je hoorde zuchten
ergens zwevend
in een "tussen"
waar onze werelden elkaar raken

Ik pies in mijn broek van angst!!

En ik weet dat HET moment daar is
en daar doen we nix an
kijk door de ogen van een ongelovige:
ben jij bang dood te gaan?

ja..ik pies ervan in mijn broek.
Want ik ben nog lang niet klaar
en er zijn er nog veuls teveel waar
ik helemaal geen afscheid van wil nemen!!

Ronnie deed 'drop dead'.... hij was mijn "broer", die ene grote, die veel broerloze meisjes willen...die ene, die je achterop de brommer naar je werk bracht en voor je knokte in de kroeg, JA DIE!!
Die broer, met wie je 2 weken lang een muur schilderde, omdat hij zo graag, heel precies dat spectrum van Pink Floyd op zijn muur wilde.
Die broer, met wie ik spotjes jatte bij RTL(Aalsmeer), omdat die zo leuk schenen op de oogjes van de Sinnead O' Conner poster geprojecteerd op de muur.
Die broer die met mij in kikkersprong door de kroeg ging op "Out of Space(prodigy)" poing poing..
en ook luidkeels Vlieg met mij mee naar de regenboog( net zo beschamend) zong.
Die broer, die bij Now or Never werkte, een bordje jatte en mij dat midden in de nacht op de muur van de stamkroeg liet vastschroeven(accuboor is er nog).
Die broer die een stukkie vloerbedekking uit de set van Moppentoppers sneed, toen ik halsoverkop het ouderlijk huis verliet en een kale kamer moest bekleden, DIE BROER!!
Die broer voor wie ik tot 3x toe een galajurk huurde, om met hem in smoking( die van hem betaald door Joop, maar wel met koiboi laarzen eronder) weer naar de Phantom te gaan in Scheveningen( gratis kaarten van Joop), de laatse keer incl. aanrijding, auto total loss. Wij zagen er goed uit op de rode loper vonden wij.
Die broer, die vol met geintjes zat, toen hij door een "sudden death syndrom" werd getroffen, niet serieus werd genomen, toen hij achterover van zijn kruk donderde, en dood neerviel in de personeelspub van Joop...iedereen lachtte, maar het was menens deze keer..die dus:/

Het was 15 april 1995, 1ste Paasdag toen, ik was aan het werk, vond het vreemd dat mijn vriendinnetje daar stond met haar vriend en mij iets kwam vertellen, ik dacht dat het een hele slechte, rotgrap was..daarna in onze stamkroeg nog dagen gezeten, starend naar dat Now Or Never bordje..
We zouden je begraven met je cowboylaarzen aan, maar dan ging de kist niet dicht, dat kan ik me nog goed herinneren, je Ray Ban zonnebril draag ik nog.
"Smoor wassie je op jou" zei je moeder daags na de begravenis, ik had een vriendje, ik wist van niks, misschien maar beter ook, al was het gevoel van gemis er niet minder om geweest, weet ik zeker.
Het voelt nog steeds of ik echt mijn grote broer verloren ben, en dat is niet anders als het verliezen van je vriendje denk ik.

Ik overdenk de gekste dingen als ik fiets met Ipod op, als jij naar boven komt in gedachten, speelt de in Shuffle gezette Ipod altijd een liedje erna wat met jou en mij te maken heeft, dat is mooi, en daarom dacht ik ook nu weer aan je, en heb ik het uitgetypt.

Ronnie Veenstra, ik mis je, broer...
Jij was ook nog eens uit het tijdperk van geen digitale camera en geen email en Hyves en al die andere dingen, ik heb geen enkele foto van jou meer :/ Wel een schilderij, maar dat leek toen al niet, vonden we allemaal...
Ik wil al jaren een tattoo ter herinnering aan jou, 2 zieltjes en een regenboog, het komt ooit...

Uno (version 3) Muse

Uno video - 3rd version from microcuts on Vimeo.

Fijn, af en toe kom je zeldzaam spul tegen.
En al te vaak gebeurt het dat de muziek van Muse synchroon loopt met de scheuren in mijn niet zo ongekerfde P'oe blok.
Dat heb ik Matthew eens bericht op MySpace. Hij antwoordde dat hij dat maar aannam als een compliment. Ik kon niet anders zeggen dan: "Please stop following me while i'm going thru life!" Vervolgens ging Muse MIJ volgen op Twitter i.p.v. andersom..lol. Ik volg hen nu ook haha!

Uilen.

Helemaal mijn vogels, kan er uren naar kijken.
Gisteren een dagje uit geweest met mijn werk, naar Van Blanckendaell, een dierenpark in Tuitjenhorn.
Skrieklijk mooi weer, ik mocht fotograag spelen, ik wist dat ze er uilen hadden, maar had er niet op gerekend dat ze wakker zouden zijn en zo in het zicht zouden zitten.

Spektakelbaan

Op het dak van ons stadskantoor in Alkmaar staat in rode neonletters "Van teveel spektakel wankel je allicht". Zinnetje van Lucebert, de man heeft hier 3 weken in het ziekenhuis gelegen(wat niet hielp, want hij ging dood).
Nu bedenkt men zelfs een belachelijk glazen schoenendozen plein, in de man's naam, wat miljoenen moet kosten, kant noch wal raakt, zonde!! Maar dat terzijde..

Onder deze letters is het nieuwe pand van de Brandweer aan het groeien. Aan de voorkant leuke grijsgroene en grijsblauwe vlakken( weinig spektakel!!!), oersaai en weinig creatief ontwerp.
Maar de achterkant...Daar is een soort racebaan in aanleg (vast niet met opzet), waar de wave/skateboarders nu al van staan te schuimbekken, eg wel spektakel, en wankelen onwijs!! Is nie helemaal over nagedacht me dunkt..

Maan

Ik kan natuurlijk een verhaal hierbij vertellen, maar dat heb ik niet.
het weer is goed, de maan is rond (nog steeds), dus maar weer eens wat met de telescoop en mobieltje gefrutseld.
het kan vast nog beter, maar over de eerste van dit jaar ben ik redelijk tevreden :)

Klikkerdeklik

Al sinds er Game Boys zijn, zijn mijn zus en ik(nu respectievelijk 38 en 36 jaar) verslingerd aan het verzamelen van Pokémon. Bij het uitkomen van een nieuwe versie werd er overlegd, heb jij de blauwe, dan neem ik de rooie, kan kunnen we ruilen.
Of we belden elkaar op, omdat we ergens in een dorp vast zaten en niet meer wisten hoe we verder moesten komen. Zondags, of op een verjaardag, namen we stiekem onze Game Boys mee, om even snel wat te kunnen ruilen, via link kabeltjes, later via sensortjes.
Ik heb nog een enorme encyclopedie liggen, met alle soorten en evoluties en namen erin.
De laatste jaren zijn de verhaallijnen niet meer zo interessant, onze oude spellen worden door onze kinderen gespeeld.
Maar nu via internet klikken we er weer lustig op los. Global Pokédex Plus
Eitjes verzamelen, verwarmen, uitbroeden en zo collecties volmaken. Speciale events, bijzondere soorten verzamelen, en badges, afijn opnieuw verslingerd.
Oh btw, if you don't mind : Wil je ook even klikken?

Beestjes

"Als jij denkt dat je te nietig bent om invloed op iets te hebben, breng dan eens de nacht door met een mug."

Welcome to the scene of the crash(Prodigy -Take me to the Hospital)



Er kan er echter maar 1 de winnaar zijn, ik heb letterlijk én figuulijk een BLOEDhekel aan muggen.
Vannacht de eerste ongewenste bezoeker gehad, juist toen ik besloot lekker vroeg naar bed te gaan (22.30u)
Komt zo'n klein galbakje boven mijn hoofd cirkelen om mijn zen-achtige momentjes te verruïneren.
Omgezet in momentje "zero tolerance", korte metten met suks.

Gedichtje

De dag verglijdt naar schemerlicht
De lucht is zacht en leeg
De wereld is in evenwicht
Zolang ik niet beweeg

Tekenzooi (2)

Omdat het weer was om gewoon een beetje te tekenen.

Paulus de knofbouter

Vannacht drentelde er een kabouter met een hazetanden mijn slaapkamer in en slistte: "Ik heb een situasie.."
Het had een vijzel bij zich, puntpaprika's(pepers??), knoflook en enorm naan brood(kan ik me vaag herinneren).
De kat( ik heb geen kat) werd er heel onrusig van en ging zitten herrie maken aan het voeteneinde.
De kabouter sprong op bed, zei : "Jij moet eens heel goed naar mij luisteren;" maar in plaats van dat hij ging vertellen, ging hij vanalles bij elkaar doen in de vijzel begon de boel fijn te stampen.
Hij begon het brood te scheuren, hele bed lag onder de rommel. "Opeten, heb je nodig, anders zie je niks."
Het prut uit de vijzel ging op brood, dat moest ik opeten en daarna werd ik mee naar buiten genomen.
Ik moest naar boven kijken en die kabouter bleef maar zeggen: "Sie het nou? Sie je het nou?" Ik noemde vanalles op en hij werd steeds kwaaier, want kennelijk zei ik niet het juiste.
Toen ging hij uiteindelijk zuchtend weg, snapte er niks van dat ik niks zag, hij slenterde naar binnen, joeg de kat weg die de vijzel uitlikte(???) en keek me aan hoofdschuddend: "Je snapt toch zelf nu ook wel dat het niet aan mij ligt dat jij steeds zo moelijk doet hè?"

Geen flauw idee waar dit over ging, ik heb ik tijden niet zo helder herinnerd wat ik gedroomd heb.

Nachtbloeiers.

"Wat een heerlijke geur komt ons tegemoet! Is het niet de zoete anjelier? Het wordt sterker; geen twijfel meer, wij naderen de bron waaraan die lieflijke reukstof ontstroomt; platanthera bifolia."

"Ha, daar blinkt iets wits in het slapend groen; zie, wakend in het droomenland, een nachtvorstin in blank gewaad, die hoog zich opheft, lokkend, stralend uitziet naar bezoek, dat ieder avond wederkeert; bezoek van hoveling en vriend; hij, spiegelend in haar reine glans, zij, anjergeur en nectar biedend. Wat was dat? Een schaduw vloog ons oor voorbij. Ze komen, de adelaars onder de vlinders.

Van de windzij naderen ze, in toomelooze vaart. Dat is geen fladderen meer, pijlsnel voortschieten, plotseling zwenken, verdwijnen en verschijnen in hetzelfde oogenblik, dat is sphinxenvlucht. Houd uw adem in, daar is er weer een. Zie hem flikkeren, wit, rood en groen, bij 't maangeglinster, Sphinx elpenor, het avondrood."

Zo beschreef Eli Heimans een nachtelijke visite van de avondroodpijlstaart aan de bloemen van de welriekende nachtorchis in 'Door het rietland', een boek dat hij samen met Jac. P. Thijsse in 1896 schreef.

Lekker uitgewaaid.

Omdat ik mijn zinnen had gezet op het fotograferen van een zonsondergng, zijn we vanmiddag/vanavond naar het strand van Egmond aan Zee geweest, en hebben lekker gegeten bij De Schelp

Rozig en wel weer thuis, geen zonsondergang, maar wel mooie foto's evengoed.

Sneeuwvlokjes en krokertjes

Het kind vroeg of het nu een keertje uit de straat een rondje mocht fietsen(let wel, 7 uur zondagochtend), nou vooruit dan maar, rondjes fietsen in het hofje is niet altijd fun.
20 minuten later kwam het kind weer terug, mandje gevuld met BLOEMEN. Voor zover ik het kon inschatten, had mijn kind zojuist overal waar hij kon bruut en doorgrondig overal de lente uit de grond gerukt :/
Alles kreeg keurig een plekje in vaasjes, nadien maar wat uitleg geven over leven en dood in het klein.. en dat het buiten mooier bloeit dan binnen. En vooral bij deze! Nog geen 3 uur later hing alles slap uit de vaas natuurlijk.

Weegschaal versus mijzelf.

Ik kwam langs een treffende horsocoop die de Weegschaal beschreef en somde het volgende op, niet alles even leuk:

Persoonlijke eigenschappen Weegschaal

* Verstandelijk gericht op de buitenwereld
* Diplomatiek
* Prettig in de omgang
* Tactisch
* Beminnelijk
* Verstandig en verstandelijk
* Objectief
* Zachtaardig
* Toegeeflijk
* Gekunsteld
* IJdel
* Narcistisch
* Flemerig
* Zoetsappig

Beroep Materieel Sociaal

* Democratische leider
* Overlegsituaties
* Vergaderaar
* Diplomaat
* Discussieleider
* Bemiddelaar
* Rechter
* Schone kunsten
* Modebranche
* Sieraden
* Schoonheidsverzorging
* Dansschool/feestjes
* Close harmony muziek

Natuur Voorkeur Kleur

* De avondschemering
* Zacht en rustig weer
* Oudewijvenzomer
* Parklandschappen
* Sierlijke bomen
* Bloementuinen
* Duiven, vlinders
* Rozemarijn
* Blauwe stenen
* Metaal: Koper
* Kleur: Lichtblauw of groen

Wat mij meteen opviel bij de persoonlijke eigenschappen is, dat een Weegschaal nogal verstandelijk in het leven staat, wat heb ik daar ongelovelijk de pest aan!!!
De keren in mijn leven dat ik hier tegenin ging en doelbewust op gevoel handelde, zijn op mijn beide handjes niet te tellen..en ga regelmatig op mijn bek( juist dat laatse word niet genoemd in eigenschappen)Het is echt niet gemakkelijk om als Weegschaal te zeggen: "ik doe en ik ga niet overwegen deze keer"
En andersom doen is in mijn geval ook regelmatig geen optie.
Voorbeeld:

Soms borrelt een gevoel op. Laten we wel wezen, dat gebeurt niet gauw, verstand is er altijd snel bij. Maar, ALS dat dan gebeurt, ga ik los...dat is eng, dan komt er iets manisch over mij en duik ik er volledig in, diepe fascinatie. Of een ander moet mij remmen, of ik zet verstand aan en schiet de andere kant uit, voor omgeving kompleet een raadsel dan. (gulden middenweg is goud waard) Eerst himmelhoch jauchen en dan ineens stil. Het is een enorme chaos is mijn hoofd soms. Met tot gevolg vaak: Toegeeflijk.

Toegeeflijk is eigenlijk bij Weegschaal: Opgeven van redeneren en opvolgen van advies van ander. Dat is een snelle manier om er vanaf te zijn. (somt meteen mijn opvoeding op).
Toegeeflijk is ook datgene wat Weegschaal tot vrienden maakt (lekker New Age denken: Tuulk schat, jouw werkelijkheid)

Zachtaardig, dat klopt. Het IS gewoon een fijn feit dat ik niet in hokjes denk, je kunt me 100x vertellen dat mijn buurman niet deugt, maar zolang hij mij niet gekwetst heeft is het een fijne vent. En mocht je me kwetsen, dan krijg je nog een 2de kans. Kan ik ook vreselijk mee op mijn bek gaan, Liam Howlett zei ooit: "It feels like you are being smacked around the head with a baseball bat, it reaches you finally"

Diplomatiek? Jazekers. Meer en meer realiseer ik mij, dat het er niet toe doe wat mijn mening is, maar zoveel als mogelijk mensen door 1 deur kunnen nog fijner is, en zelfs heel goed mogelijk.
Ik bewonder mensen die duidelijk 1 standpunt kunnen trekken en daaraan vasthouden.
Ik neem wel eens een standpunt is, maar feit blijft dat situaties altijd veranderen en dan moet je bijstellen( ik vind van wel). Alles is altijd in beweging.
Daar waar belangrijke beslissingen genomen moeten worden heb ik een hekel aan diplomaten(draaikonten vind ik het dan), terwijl ik zelf altijd op zoek ben naar harmonie.
Dat maakt mij wel heel divers in mijn interesses, omdat ik veel kanten wil snappen, ontdek ik heel veel kanten, en heel zeldzaam keur ik iets af, als ik afkeur dan met hart en ziel en donders koppig.

Conclusie tot nu toe is dat een Weegschaal hier beminnelijk word genoemd, maar puntje bij paaltje vind men mij een draaikont, besluitloos, dromerig EN te realistisch tegelijk, onmogelijk mens ben ik.

Als ik in het lijstje geschikte beroepen kijk, heb ik duidelijk het verkeerde vak gekozen..lol

Schone kunsten is nogal een relatief begrip, doorgaans vinden mensen in mijn omgeving Jackson Pollock een verfsmijter, ik niet. Muse is takkenherrie, ik vind van niet. Eric Roberts een enge vent, ik vind van niet, ik heb toenvallig gezien dat hij x-benen heeft, net als ik en het is hilarisch om hem dreigend boos in een film te zien, terwijl zijn voetjes naar binnen wijzen...haha(ik let op details)Ik hou van die vent.

Ik gebruik dure woorden en mooie zinnen terwijl ik eigenlijk iets liefs wil zeggen, ik neem me keer op keer voor gewoon te zeggen wat ik voel, maar benoem het altijd weer op een ander manier, omdat ik niet "vluchtig en loos" wil overkomen.
Ik heb moeite met harde uitspraken, omdat ze mij een kant opduwen en ik de andere partij niet "op slot" wil zetten. Ik heb altijd een nieuwe opening nodig.
Als ik een "Nee" krijg, weet ik niet hoe ik er mee verder moet en raak ik in de war. Ik kan niet verder op een "Nee". Terwijl een ander dan misschien gewoon klaar is...

Om te voorkomen dat ik een "Nee" krijg, blijf ik of vragen stellen, of ga heel ingewikkelde dingen in mijn hoofd aan om zelf een antwoord in te vullen.
Gevoel holt er achteraan! Komt soms acheraf. Heel ellendig is dat...
Komt er iets op je pad, vervolgens word het helemaal dood geanaliseerd en dan ineens voel ik me kut, Tja, hoe kan dat nou toch? hmpf!!!

Wie ik ben:( ik zie er niet veel Weegschaals in)
Ik hang erg aan mensen die te aller tijde echt zijn, intelligentie doet er niet toe.
Ik geef om mensen die me aankijken als ze tegen me praten. Ik geef om mensen die besluitvast zijn met mij op momenten dat zij zien dat ik onduidelijk dreig te worden.
Ik zie graag mensen die niet bang zijn hun kop boven het maaiveld uit te steken.
Ik zie graag mensen die open blijven, ook als het vuur hen aan de schenen word gelegd.
Ik heb mensen om mij heen nodig die mij regelmatig op mijn gevoel aanspreken i.p.v. redenatie, ik heb dat zooo nodig, om niet te verzanden in verstandelijke argumenten.Ik kan niet tegen geslotenheid, ik trek die mensen9 echter wel aan, gedrag is nooit voor niets, ik zoek graag een reden, maar ik ga niet tot op het bot. Ik heb ook een stukje van mijzelf wat ik nooit en te nimmer helemaal opengooi, omdat dat mijn terugtrekplekje is. Ik herken mensen die dat ook hebben heel snel, ik sluit ze in mijn hart.
In grote ruimtes waar ik voor mezelf een plek moet zoeken, zoek ik een neutrale plek, waar ik goed overzicht heb, zodat ik kat uit de boom kijken kan doen voor ik mij beweeg.
Op verjaardagen b.v., als ik voel dat er veel gebeurt, ga ik eerst zijlings aan de eettafel zitten, en van daaruit ga ik verder kijken.
Hierboven lees je vaak het woordje IK aan het begin van de zin, maar zegt niks over mij, het is altijd naar buiten dragend..
Ik zie veel, hoor alles, en 3 dagen daarna snap ik het. Daarna ga ik naar terugtrekplekje om even tot mijzelf te komen, want veel met anderen bezig zijn vreet energie, ik ben ook heul erg graag alleen!

Ik heb 3 kinderen, zij zijn alledrie Kreeft, de gevoelens vliegen mij dagelijks om de oren, het is echt heel lastig om daar adhok mee om te gaan..Heb ze vreselijk lief, maar dat komt soms verrot mijn strot uit, gewoon, omdat ik zo verstandelijk handel/praat, kom daar maar eens uit, verdomd lastig mens ben ik.


Over het stukje natuur/voorkeur/kleur kan ik alleen maar zeggen dat ik niet tegen koper kan, ik sla groen uit en het jeukt.
Ik zou willen dat ik zoetsappig was, zodat ik gewoon eens makkelijker iets "voel".

Zo, dat is er uit, ik zet niks op een rijtje, gewoon eruit gekwakt, afgezien van spelling lees ik niks na.

Tekenzooi

Wat we niet schrijven kunnen, doen we tekenen.
En zo geraakt storm uit het hoofd...

Oja!

Ik hebt een blog...geen idee wat nu weer te skrijven...hmm