Toen=Nu

Ik kan er een lang verhaal van maken, maar dat heeft totaal geen inpact.

Toen je nog bij je volle verstand was, had je het vermogen, dat weg te drukken, wat je niet meer wilde "weten", of datgene wat je zo intens raakte in het leven, maar met niemand deelde.
Die kut-Alzheimer, of wat voor naam je ziektebeeld tegenwoordig heeft, maakt, dat dat wat je zelf wegdrukte nu ongeremd naarboven komt.
En ik sta daar dan met mijn goede gedrag, maar ik sta er.
Ik "mag" horen over de bombardementen en de fabeltastische eerste dansavonden, je geloof... en hoe dat tussen jou en je lief stond.
Ik mag ernaar luisteren. Hoe je 9 kinderen grootbracht, in een huis waarvan we nu zeggen dat deze geschikt is voor hooguit 3 mensen.

En ik mag, kan niet anders dan, concluderen, dat wat jij leefde in een andere tijd was, maar wat is er veranderd?
Ik mag dan af en toe tenonder gaan aan de hoge werkdruk, die zich vooral spiegisch uit.

Dit is waar ik het voor doe, ik blijf er nog even bij.
Want zonder dat jij als dementerende dat in de gaten hebt, draag je iets uit.

En jij die dit leest, jij dementeert nog niet, deel in vredesnaam wat je voelt en denkt en hebt ervaren in dit bewuste leven, maak niets onverwerkt...