donderdag 13 september 2012

Moeder wijst kind af.


 Vorig jaar mei kwamen Poppy en Gijs hier in huis. Broer en zus. Katten welteverstaan.
Gijs is baas, maar wel goedzak baas, beschermt zijn kleine magere niet geheel volgroeide zus.
Mei dit jaar kreeg Poppy een nest, 5 kittens, het kostte bijna haar eigen leven, ze kon het maar net aan. Liep er af en toe van weg, maar kwam toch terug, en toch beschermend.
Gijs vond het maar nix, holde er van weg, met de staart tussen de benen en een hoge rug.
1 kitten mocht blijven, Pip, een kater, naar verloop van een paar maanden accepteerde Gijs hem en volgt Pip op een afstand overal waar Pip heengaat, Gijs is baas.
1 van de kittens is 2 deuren verder gaan wonen, de tweelingbroer van Pip, Siem.
Siem komt sinds een paar weken buiten op bezoek bij Pip, zit bij de tuindeur buiten te wachten, tot Pip komt buitenspelen.
2 snuffels waren genoeg, ze herkennen elkaar en spelen erop los, als 2 konijntjes springen ze achter elkaar aan door de tuin.
Gijs loopt er zeer chill voorbij, vind het prima, maar Siem moet nog wennen aan oom Gijs..
Maar Poppy, dat is een vreemd verhaal, die blaast en krabt en jaagt haar eigen zoon de tuin uit, Siem dus..
Siem blijft proberen maar moeder Poppy is genadeloos, ze slaat haar bloedeigen zoon de tuin uit, ik begrijp er nix van...
Er is vast iets gebeurd waar ik nix vanaf weet..ik hoop dat het goedkomt! Pip raakt niet graag zijn broer en speelvriendje kwijt, maar hij mag van zijn moeder niet met Siem spelen.

vrijdag 7 september 2012

Onwennige overgang.

Nou mag ik, want ik heb wat, een woning, graag, liever vandaag dan gisteren.
Even nix over de kinderen, maar gewoon over mezelf.

Eindelijk afsluiten wat al lang geleden gebeuren had moeten worden.
4 jaar lang iets "gemaakt" in allerlei opzichten om het leefbaar te houden, sommige dingen bewust gelaten, maar nu mag ik weer normaal.
Wat is normaal?
Dat stukje komt nu even naar boven bij het inrichten van nieuwe woning. Ik zit ermee in de knoop.
Wat ik had( even alleen naar mijn eigen personal space kijkend): een bed op een overloop, een buro in de woonkamer met computer en burostoel.
Wat ik straks weer heb: een woning die volledig voor mezelf is, vooral die eigen slaapkamer.
Hoe ga ik weer een ruimte maken die personal space is en toch niet meer zo geïsoleerd?
Want ik weet nu niet meer waar ik mijn pc moet neerzetten, waar een televisie moet staan en dergelijke.
Ik kom er even helemaal niet uit.
Vooral die pc...dat is toch een ding..die werd vooral zo belangrijk omdat ik thuis verder niet zoveel leuks had voor mijzelf, maar strax is dat anders.
Ik weet heel goed hoe ik wil dat mijn slaapkamer eruitziet, heeft niets met practisch te maken, maar dat ben ik ook niet.
Het is zó wennen aan het hebben van een eigen ruimte, dat ik meer bescheiden word, dan goed voor me is,
Ik ben gewend geen privacy te hebben en dat het allemaal niet zo gezellig ingericht is meer, dat er wordt onderhouden wat nodig is en verder nix.
Ik kan strax weer heel gewoon in mijn blootje slapen en in mijn blootje naar de douche te lopen ( heel bevrijdend). Had nu ook gekund, maar dat aangezicht gun ik mijn ex niet meer, lekker puh.

Hoe chaotisch ik ook ben, ik denk toch erg in details..het moet helemaal ok zijn, maar hoe...