Overkill

Even alle gedachten van nu eruit knikkeren, anders kan ik niet slapen, wat is een blog toch handig.
Handig voor mij, onsamenhangend zooitje voor lezers wellicht, u kent mij, noem mij raar, maar leuk ben ik wel ;) Alles bij elkaar bekeken klopt mijn geheel wel. Trut, muts, softie, naïveling, lief hè?

Van kluizenaar naar sociaal betrokken beest, ofzoiets, de overgang is nogal groot.

Toppunt zou de 5 mei viering zijn, hoe hard wij ook zochten, niet 1 bekende gezien in de Hout, misschien was dat opzet ofzo!... Het was op dat moment niet leuk, vooral voor de mannetjes niet, we wilden echt iets vieren met anderen, maar het lukte niet. ze zochten hun vrienden, maar ze waren er niet, ook al hadden ze allemaal gezegd er te zijn. Beetje een domper.

Ik zit ook wel een beetje aan mijn tax met het onderhouden van al die contacten, end in de bek.

Als kids voorjaarsvakantie hebben, heb ik duidelijk geen vakantie, met kids met extra's is vakantie juist een extra inspanning om alles toch volgens een bepaalde geforceerde structuur soepel te laten verlopen, tja, autisten.

Het valt niet mee, maar met alle inspanningen lukt het wel, iedereen tevreden, moeders gevloerd..

Ik heb een leuk boek, kom er niet aan toe.

Ik heb mails over leuke vakantiebestemmingen, het boeken alleen al is me teveel moeite, omdat dan de raders weer extra gaan draaien: de 10002 checklijsten...

Ooit vertoef ik in een Hunter S. Thompson-achtige retro Miller house in Palm Springs, California of elders in een  Nevada-woestijn ofzo, waar ik alleen ben met een stapel boeken en een cactusverzameling. Ofzoiets...want wel met regelmatige bezoekregelingen voor vrienden graag, weg uit vreemde klimaat in Nederland..veel herfst, geen zomer, te lange winter en rare lente..wat heb je daar nou aan?? Als levensgenieter in ieder geval geen ruk!
Rust, orde, regelmaat, liefde en gezelligheid tegelijk willen, mhmmmm, ooit ga ik het snappen, maar vast niet op een moment als het hoofd en hart vol en leeg tegelijk zijn..overkill..