Dominante vrouwen.

Ik mocht er laatst weer getuige van zijn.

Een vrouw van mijn leeftijd die lyrisch en té zelfverzekerd door het leven stampt.
Automatisch denk ik dan; "het zal mijn opvoeding wel zijn", en omdat ik dat automatisch denk, zal dat ook wel zo zijn.
Ik heb er zo ongeveer 32 broertjes dood aan.
Ze drukken mij in een hoek, ik word er stil van, louter negatieve gedachten en gevoelens bij.
In mijn ogen een extreme vorm van emancipatie, emancipatie vind ik eigenlijk ook een vies woord.
Ik word er niet blij van.
'Een vrijgevochten vrouw' wil ik dan nog wel eens herkennen, maar dan ook alleen als ik vanuit kennis zeker weet dat zij ergens voor gevochten heeft, niet zo eentje die trots is op een moeder die een keer in een Dolle Mina demonstratie meeliep, en trots scandeert; "dankzij mijn moeder's acties, kunnen wij allemaal de pil slikken!"
Ik heb een moeder die 'Ban de Bom' en vrouwensymbolen in mijn wintersjaal breidde, die een weefclub oprichtte om thuisblijvende moeders iets te doen te geven(hen ondertussen stimuleerde om werk te gaan zoeken), activiteiten bij het IKV en de PPR en de PSP later en Amnesty-activist. Feministische activiteiten. Bom-moeders rezen als paddenstoelen uit de grond. Je was cool als je lesbisch was én alleenstaand moeder.
Onafhankelijkheid! Jij als vrouw kunt alles alleen, dat moet de basis zijn! Baas in eigen buik!

Tja...
Ik ben van die ene generatie die eerlijkheidshalve moet toegeven dat wij zelf nergens voor hebben hoeven vechten, wij kwamen in een gespreid bedje.
Mijn generatie moest op zoek naar zin, invulling, beetje doorborduren op moeder's idealen, kraker worden ofzo..Ik geloof dat dat wel ergens wetenschappelijk is vastgelegd, dat die generatie het individualisme fijn omarmd heeft, al dan niet ontdekt.

Echt hoor, hulde aan alle vrouwen die lekker onafhankelijk in het leven staan, maar het kan te gek ook hoor.
Ik zie er te veel die hun vrouwelijkheid verliezen en als een soort van wilde kenau's door de wereld stappen.
'Skin is in', vrijheid die zich uit in opmerkingen als 'I'm a proud slut'.

Wat ik zie in hen: Triest, gebrek aan identiteit..
Ik zou zo graag eens kunnen zeggen: "Kijk, een echte dame" tegen een vrouw die níet de tachtig gepasseerd is..
Ik doe mijn best er zelf zo een te zijn, het lijkt alleen de mannen niet meer op te vallen, wat een verval...zij zijn meegegroeid in de emancipatie, arme zielen.